Είνα μια φράση που χαρακτηρίζει στο έπακρο την ελληνική πραγματικότητα. Βιώνουμε όλο και περισσότερο τις συνέπειες της οικονομικής κρισης στην καθημερινότητα μας. Οι απολύσεις, η ακρίβεια, το πάγωμα μισθών και συντάξεων έχουν τρομερό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωης αυτής της χώρας. Παρακολοθούμε καθημερινά στα ΜΜΕ πληθώρα πολιτικών να ρίχνουν ευθύνες εκατέρωθεν, για τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να δίνουν βάση στο σήμερα. Η Εκκλησία (η πλουσιότερη <<εταιρεία>> της χώρας μας) φορολογείται μόλις με 1%, συμβολικά. Το περασμένο έτος ο Πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου έκανε προσπάθειες ώστε το ύψος της φορολόγησης να πάει στο 20% χωρίς όμως να κάνει το παραπάνω βήμα, αφού είχε ήδη ανοιχτά μέτωμα με άλλες κοινωνικές ομάδες. Ετσι το συγκεκριμένο θέμα έμεινε στο ράφι. Η εκκλησία ανέκαθεν αποτελούσε << ταμπού >> για την ελληνική κοινωνία και η οποιαδήποτε προσπάθεια οικονομικής επιβάρυνσης της θα προκαλούσε τις αντιδράσεις των "φανατικών-τυφλωμένων" πιστών της.Από την άλλη όψη του νομίσματος, η κατάσταση πλέον έχει γίνει μη αναστρέψιμη και καλό θα ήταν να αποβάλλουμε τις όποιες ανασφάλειες μας διακατέχουν και να κοιτάξουμε τους τρόπους που θα δώσουν έστω και την παραμικρή ενέργεια που θα βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου